Je­steś mi, mamo, słoń­cem w ciem­no­ści(bez kropki)

(i) wy­peł­nie­niem chwil co­dzien­no­ści(

(m)i­siem plu­szo­wym, kiedy mnie tu­lisz,

i mil­sza je­steś niż z za­mszu kró­lik.



Od rana my­ślisz, jak mnie wy­cho­wać(,)

(c)o będę umiał, gdy we­zwie szko­ła(

(w)ie­czo­rem do snu głasz­czesz po­li­czek(,)

(u)śmie­chów two­ich chyba nie zli­czę.



Gdy do przed­szko­la mnie od­pro­wa­dzasz,

że dumna z syna (-) twoja twarz zdra­dza.

Ja, twój męż­czy­zna, podam ci rękę,

furt­kę przy­trzy­mam, zapnę su­kien­kę.



Je­steś, ma­mu­siu, moją ko­bie­tą,

która nie musi mę­czyć się dietą,

bo twoje pięk­no( ) jest w moich oczach,

nawet(,) gdy krzy­czysz(,) je­steś uro­cza.