ha! i już. koniec. biedny piesio, tak biegł, że zapomniał nam powiedzieć, po co. i jak go zrozumieć? dlaczego tak nagle przystanął i zaczął się interesować czymś innym, jakby zupełnie zapomniał, do czego tak dążył?!

wierszyk sobie taki, o. nic konkretnego i nic wciągającego. żadnej przestrzeni, w której mógłby się czytelnik poruszać. tak m i się wydaje, że wierszyk nadaje się do pamiętnika.

pozdrawiam. Whole

Witaj WholeTruth, cieszę się bardzo z odwiedzin i dziękuję za opinię.
Wiesz, wydaje mi się, że wiersz otwiera mnóstwo przestrzenii interpretacyjnych. Musisz tylko dobrze nadstawić ucha, zerwać warstwy wierzchnie i... usłyszeć ciszę.
Zapewniam, że pies powiedział wszystko, co wiedział. Cóż, gdyby każdy był pewien, dokąd biegnie, byłoby aż nazbyt idealnie. Ja bynajmniej jeszcze nie wiem, więc i od pieska tego nie wymagam. Masz rację, biedny on.

Silve, jak fajnie, że do mnie zaglądasz.
Dzięki wielkie za tyle ciepłych słów, znaczą dla mnie naprawdę dużo. Szalenie mi miło.
Widzisz, jak się Ciebie słucham - pozbyłam się tu interpunkcji.
Pozdrawiam marücznie!

dynamika może i jest ale widać, że wiersz należy do tych jednych z pierwszych. Jeżeli chodzi o dojrzałość- to raczej wiersz nie należy do tych emocjonalnych.
pozdrawiam

witam

moja przygoda z marakują/jem zaczyna się od tego tekstu i nawet mi się podoba, taki prosty w obsłudze obrazek, ma urok, jest wyważony;
byle tylko nie iść tym szlaczkiem dalej, chyba, że... z elementami zaskoczenia np: o kocie; krecie, nornicy, świni, kozie, zeberkach, itd... /to tylko moje chciejstwa/ bardzo mi się ta "cisza" wkomponowała w dzisiejszą noc

pozdrówka

to znaczy wiersz nie musi być emocjonalny i przejawiać się dojrzałością. Są i zwykłe rymowanki - i właśnie ten taki zwykły jest. To nic nie ma wspólnego z jakością

Witaj Leszku,
dziękuję za poświęcony czas. Niezmiernie mi miło, że uznałeś przygodę za rozpoczętą. To dla mnie wyzwanie i postaram się nie zawieźć Tak, może następnym razem przypałęta się do mnie dla odmiany jakiś kot, no zebra ewentualnie też może być, albo nawet jakaś marakuja

Poke,
ależ skarby kryją się w Twojej kieszonce. Czuję ich mega pozytywną moc, dziękuję! Jak to dobrze, że ktoś w końcu utulił psiaka Dziękuję po stokroć!

Wodniczko,
wszystko się teraz zgadza. Myślę dokładnie to samo. Pozdrawiam

Oj Silve,
już tak się nie czepiaj i nie szukaj drugiego dna Niech moc będzie z Tobą! Aüüü!

Podobno piesek był widziany w Toruniu przy dworcu.
Uroczy wierszyk.