Tak wyglądałoby, to ze standardową interpunkcją. Czyli żadne pomieszanie. Wers wersem i już. Nie przepadam za przerzutniami. Uważam, że utrudniają czytanie ze zrozumieniem. szczególnie, gdy brak znaków interpunkcyjnych.
A czy pojawienie się myślnika wymusza użycie przecinków i kropek w dalszej części wiersza? Chyba nie.
Czytałam na PP dziesiątki wierszy (na temat których pochwały leciały, jak płatki róż), a miały np. tylko przecinki, lub małe litery i pełną interpunkcję, albo jeden jedyny znak zapytania.
Więc jak to jest z tą interpunkcją w poezji współczesnej, ja się pytam

Abi, dziękuję, że próbujesz mi pomóc, ale nie mogę i nie chcę zmieniać sensu wiersza.
W kącie łka miłość, a nie historia. Miłość jest duszona sznurowadłami historii. Wyjścia są z kąta a nie w kącie. Decyzje są jesienne, bo z przeszłości.
Jedynie z wersu o niebie mogłabym zabrać "tylko", lecz tu chyba też sens się zmieni, bo chodzi o to, że niebo do nas mówi w języku którego nie rozumiemy. Mówi do nas wciąż i tylko w obcym języku.
Nie potrafię zmienić tego wiersza. Dla mnie on ma sens tylko w takim układzie, w jakim jest. Wybacz

Odetchnęłam z ulgą Bo zrozumiałam, że nie rozumiałam Cię do tej pory Wydawało mi się, że proponujesz zmiany w wierszu, bo jest z nim coś nie tak. A Ty po prostu zabawiłeś się w małego reformatora, ot tak dla przykładu. A ja, przewrażliwiona, już o mały włos a wyciągnęłabym jakąś broń, walcząc o mój wiersz i honor
Bardzo się cieszę z Twoich odwiedzin. Jako jedyny pod moim tekstem, narobiłeś mi w głowie niezłego zamętu
Dziękuję

Wyższa poezja? Chyba tak wysoka, że niewielu tu nie sięga Ale dziękuję, mimo że lubisz mniej