Spokojna narracja, ładny klimat, dobry wiersz, Romantyczna.

Dwie małe uwagi tylko:
- jak wiatr/jak liście - wystarczy dać "niczym wiatr".
Z każdym dniem opadam jak liście, żółknąc w sobie?

- ze scho­dów kroki wsiąk­nię­te w przy­zwy­cza­je­nia. - to "wsiąknięte" ma niezbyt ładne brzmienie i wpadające na siebie "w".
Nie dałabyś jakiegoś zamiennika?
Kroki stopione w przyzwyczajeniach? Ma ten sam rytm.

Kupiłam ten obraz.

Miłego

Za Tadeuszem - piękne w swym bólu, jakże szczerze wyrażonym...
Wiersz bardzo liryczny, niepozwalający przejść obojętnie, bo gdy w grę wchodzi miłość, której już nie ma, w duszy odbiorcy uruchamia się wrażliwość.
A twój utwór wchodzi jesiennie do serca i lśni tam wersami smutnymi, aczkolwiek prawdziwymi.
Bo tak wygląda koniec kochania - idealnie to oddałaś.
Tę tęsknotę, tę pustkę po odejściu kogoś bliskiego...
Przypomniał mi się wiersz Leśmiana:"Gdybym cię spotkał znowu...", chyba jakoś tak szedł tytuł.
Ten sam liryzm, ten sam posmak końca.
To się bardziej czuje, niż rozumie.