piękny wiersz, opowiadanie poetyckie = natura sama w sobie jest poezją, problem w tym by umieć zapisać widziane obrazy słowem a to moim zdaniem autor zrobił. "nie roz­szar­pią ich cier­nie strze­gą­ce do­stę­pu do ci­chej przy­sta­ni " -perełka

Kolbertyno, wdzięczna jestem za tak wspaniały komentarz. I zastanawiam się, że nie potrafię sobie przypomnieć okoliczności napisania tego wiersza. To, że się odnalazł przy okazji porządków w papierzyskach, to przypadek, a gdyby wydruk nie był podpisany, pewnie wylądowałby z torbie na niepotrzebne rachunki. Musiał zostać przepisany, bo nie znalazłam tekstu w nowym komputerze. Przypuszczalnie wiersz ma rok. Jedna z poetek przyznała się ostatnio, że zapisuje okoliczności powstania wiersza. Tu, gdyby nie wydruk, pewnie zabierałam na jedno ze spotkań poetyckich, nie było już Powierszy. Twoje wczytanie się w obrazy dodaje im wartości, masz piękną właściwość patrzenia na teksty, oswajasz je, a one odkrywają przed Tobą, to co ukryłyby przed zwyczajnym czytelnikiem. Dziękuję serdecznie, cieszę się, że zajrzałaś, a mnie czeka dużo zaległości do nadrobienia w czytaniu PP, niechby tylko przyszły wolne dni. Pozdrawiam!

Darku i Maniu, nie wiem, czy pierwszy raz pod moim wierszem, czy się już znamy z czytania. Możliwe, że na szlachetnym bracie Trumlu się zdarzyło. To i dziękuję, i pozdrawiam!

Al, wiesz, jak bardzo brakuje mi nut do malowania, kolory, płótno, papier, drewno, szkło - wszystko zachwyca, może dlatego staram się opowiadać słowami. Dziękuję, że czytasz, a "dowyobrażanie" jest piękne, zachwyciłaś mnie, to temat na wiersz! Cieplutko pozdrawiam, dziękuję Al!