Piękny obraz tego, co jeszcze w marzeniach, a co być może stanie się rzeczywistością.
Bo filarem tej wiary są owe marzenia: kreślenie kształtów, szkicowanie przyszłych spełnień.
I jest też czaso-przestrzeń, bo to przyszły czas określi przestrzeń tego kochania, nada mu formę, by ta stężała i stała się namacalna.
Bo to właśnie chcenie czegoś sprawia, że to w końcu mamy.
Jak w twoim wierszu, gdzie myśl wyprzedza zdarzenia, ale niejako już je ustawia w pozycji "faktów dokonanych".

tu literówki: odliczasz, stawiając.

Lubię twoje światy, wiesz o tym dobrze.
Bo dobrze się w nich czuję.
Bezpiecznie, jakby nie istniał brud świata...