Mhm, ciekawie. Może nie jakoś porywająco, ale coś tu jest, co każe przystanąć na chwilę. Jednak i jakieś rozpraszacze działają na niekorzyść.

Nie potrafię tego dokładnie sprecyzować, ale coś jest w tekście, co przeszkadza w odbiorze. Gdzieś w środku wyłączam się i nie bardzo wiem, o czym przeczytałam. Wracam więc kolejne razy i znowu łapię się na tym, że nie połapałam wszystkich sznureczków, że znowu wyłączyłam się gdzieś po drodze.

Pierwsza strofka super, druga aktywuje wyłącznik i nie wiem czemu. Pierwszy raz coś takiego mi się przytrafia, a w każdym razie nie przypominam sobie podobnych sytuacji. Nie jest to zarzut, może to jedynie oznaczać, że tekst niekoniecznie mnie rusza i wzrusza.

Przyznać jednak muszę, że poprawnie i sprawnie poprowadzony. Może się podobać.

Do poczytania.

Witam miłe Pani i dziękuję za uwagę! Zgadzam się, tekst nie jest zbyt łatwy w odbiorze, bo strofy są jakby oderwane od siebie, z różnych światów. Jednak jest coś, co je łączy - tutuł wiersza, który jednocześnie stanowi puentę. Nie ma i nie będzie takiego specyfiku, który sprawi, że nie przeminiemy i ... który ruszy lenia! To tak filozoficznie i bardziej przyziemnie. A tak na marginesie, ciągle uczę się pisania wierszy, wychodzi raz lepiej, raz gorzej.
Pozdrawiam ciepło życząc przyjemnego dnia!