Witaj,

przyznam mam kłopot z tym tekstem. Tytuł i początek sugerują, że to jakaś nieszczęśliwa relacja dwojga. Być może rozpadające się małżeństwo i potem ta puenta wprowadza dysonans... albo czegoś nie widzę, nie rozumiem.

Bardzo ładny ten fragment:



Jednak te bezdechy dalej, jakoś też mi nie pasują. Bo dla mnie bezdech -> utrata tchu -> miłość do utraty tchu, a w całej frazie kojarzy mi się z miłością fizyczną i duchową w całkowitym zespoleniu, co jakby nie wpisuje się w treść - tę, o której powyżej, chyba że jednak nie rozumiem.

Konkludując, w pierwszej cząstce coś tam odnajduję i są momenty, które całkiem zgrabne/udane, ale druga - to już kompletnie nie dla mnie - do przemyślenia/być może napisania na nowo.

Pozdrawiam.

Witam! Podobnie jak Esy Floresy widzę tu nieszczęśliwą miłość, nieszczęśliwe małżeństwo. Oj zasmuciłem się - udało się pl-owi wyciągnąć ze mnie uczucie adekwatne do wiersza. Można z niego niejedną ciekawą rzecz wytrząsnąć, jednak na razie skupię się na walorach poniekąd ujemnych:

mam wrażenie, że każdy wers razem z przypisaną sobie przerzutnią to pociągnięcie do płuc przy płytkim nocnym oddechu - wiem, że autor kompletnie nie miał tego na myśli, a jednak słychać

do takich przerzutni, które nie są dla osiągnięcia rymu, rytmu lub dwuznaczności nigdy się chyba nie przekonam, dla mnie to strata dla czytającego i dla autora, właściwie wyglądają tak jakby sklejono je dla ozdoby - niestety jakiś czas temu wybuchła jakaś moda na to, bo jeden tak zrobił i mu wyszło a tysiące innych poszło za jego przykładem i dwie dziurki w nosie

nie będę Cię tu jednak strofować, jeśli taki styl Ci odpowiada to go doskonal, najlepiej poprzez czytanie jak to robili inni (klasyczni poeci) chociaż ja sobie nie przypominam, żeby któryś tak masowo robił

Podoba mi się ten fragment:

i to właśnie na nim zbudowałbym resztę tekstu, tutaj poza tym wycinkiem nie znajduję bowiem niczego ciekawego, wykorzystanie motywu staro jak świat, szczególnie jeśli chodzi o wers:



Kiedyś bym się pewnie jarał takim zestawieniem, ale dziś to już przeżytek. Nie znaczy to, że można go wykorzystywać, ależ można! Tylko z takimi gwiazdkami trzeba dłużej pomyśleć, czy nie da to efektu odwrotnego od zamierzonego.

Z mojej strony na razie tyle, pozdrawiam!

Tak to jest z facetami, że nalezy ich oceniać po tym jak kończą, a nie zaczynają. Początek musiał być udany, a potem posypało się jak sądzę. Podobają mi się te frazy:







Czasem wstrzymujemy powietrze czekając na coś niezwykłego, a tu nic. Codzienność tak inna od tej wyobrażonej, tej która miała być i trwać zawsze.
W drugiej strofie odnajduję mniej cacuszek i puentę bym jakoś wzmocniła, ale to Twój wiersz.
Pozdrawiam

Skoro wszystko tu już w zasadzie powiedziano, ja dodam od siebie, że wiersz jest bardzo konsekwentny i dobrze poprowadzony - jasno i bez przegięć mówi o czymś, co nie poszło tak, jak powinno, że ludzie rozminęli się, a kochanie nie rozbłysło szczęśliwą gwiazdą, ale końcówka nie jest taka mroczna - coś mi mówi, że jest jeszcze szansa, że może On w końcu doceni, co ma, może jakoś dotrze do swojej kobiety, bo bez tego życie to lipa
A nawet, jeśli po drodze się nie udawało, liczy się jeno koniec.
Wiersz dałaś dopracowany i bardzo logiczny.
Można sobie go ułożyć w głowie.