Silv, bardzo mi się podoba sposób, w jaki pograłeś słowem, niby to skróty myślowe, słowa lekko rzucone, niczym puch na wiatr, ale czuje się pierwiastek Dobra w tych wersach, czułości, oddania tego, co sprawia, że człek jest szczęśliwy i postrzega drugiego człowieka jako wartość nadrzędną.
I tak zwyczajnie to dałeś, tak jak lubię, bez napuszeń żadnych, po prostu, jakbyś podawał komuś szczerze dłoń na powitanie - ta lekkość mi tu bardzo leży, swoboda i naturalność, jakby zaczerpnięta ze zwykłego, codziennego monologu do bliskiej osoby.
Oryginalnie.
Wiersz tym lepszy, że na jego korzyść działają fajnie zadawane pytania - to wzmacnia efekt intymności i czegoś takiego "naszego", miłego "tu i teraz".

Masz ode mnie maxa