na początku przemierzamy równinę idziemy z daleka
istnieją tylko osie wozów szum traw koński pot
miedziane włosy kobiet jak miecze wzniesione do ciosu
nad nami rozpostarty bóg djeus pod jego wzrokiem niesiemy
nasze smoki herosów i wieczną walkę zasadę serca
gniew oni wszyscy są w nas chociaż nie mamy pojęcia
jak bardzo jesteśmy teraz nieliczni

wieczorami gwiazdy i oczy czerwone od ognisk
przyszłej chwały królestw i miast i odtąd już zawsze
będziemy ulegać słowu bo nawet teraz wiemy 
w naszej najgłębszej mądrości właśnie tak
rodzą się i konają światy nie poprzez krew
ale w głębokim śnie który przynosi opowieści