Podoba mi się bardzo ta modlitwa bezdomnej koczującej na dworcu, która nie chce innej egzystencji niż peronowa. To oswojony teren, czuje się na nim jak królowa i do wszystkich diabłów odsyła dobroczyńców, którzy chcą ją ewakuować zimową porą pewnie do schroniska, do bardziej cywilizowanych warunków. To byłby dla niej taki sam efekt jak dla śniegowego bałwana pobyt w ciepłej przechowalni, bo to nie jej świat. Chce czuć się wolna. Czeka na wiosnę, bo nie tylko służby porządkowe dają w tę porę roku spokój bezdomnym, ale otwiera się dla niej swobodna przestrzeń, niczym nieskrępowane życie, nadchodzi czas zdjęcia trzypalczastych rękawic, czas rozkwitających - jak przyroda - łachmanów.

Bardzo świadomy wiersz. Każde słowo na swoim miejscu. Każde dokładnie tam, gdzie trzeba. Uboga warstwa językowa na plus, wszak podmiotem lirycznym jest bezdomna, zapewne niewykształcona, zbrutalizowana przez nędzne życie, zmarginalizowana przez społeczeństwo.

Mede_a, jolantax brawo !!! Jestem pod wrażeniem - zagadka rozwiązana bezbłędnie ))
Bardzo się cieszę, że jednak docieram do czytelników z niełatwym przekazem.

kresowiak - ,,Bałwana" - rozgryzła mede_a, więc nie będę się powtarzać. Cóż - zima, bałwany, wstrząsające obrazki na ulicach, drastyczne informacje o zamurowaniu bezdomnego, zrobiły swoje. Staram się unikać przegadania w wierszach i intrygować czytelnika, wywołać emocje...nawet rozdrażnienie. Pozdrawiam serdecznie ))

mmedea, podpiszę się pod tym również :-)