Nostalgiczny i obrazowy wiersz. Wspomnienia dotyczą prawdopodobnie matki, która po śmierci pojawia się w migawkach wspomnień i w snach Staje się ona nauczycielką życia i przekazuje ważne prawdy o świecie:"nie ma sposobu żeby zobaczyć wszystko, ale nie odwracajcie wzroku..."trzeba być cierpliwym żeby podglądać drzewa punkciki, które staną się antonówkami..." Obraz ziemi, gliny wydaje się być związany bezpośrednio związany ze śmiercią i rozkładem ?
"Wierzyła,że jest tuż przed poczęciem" - czyżby autorka miała na myśli reinkarnację?

Przepiękny wiersz, jeśli nie piszesz esencją, to piszesz substancją Ponieważ czuła jestem na wszelkie międzytekstowe dialogi, usłyszałam odpowiedź:


Adrienne Rich - Od pozostałej przy życiu

Układ jaki zawarliśmy był zwyczajnym układem
jaki zawierali mężczyźni i kobiety w tamtych czasach.

Nie wiem za kogo się mieliśmy
myśląc, że to właśnie my
potrafimy stawić czoła ułomnościom naszego gatunku

Na szczęście lub nie
zapomnieliśmy że gatunek nasz takie właśnie ma ułomności
i że będziemy je z nim dzielić

Podobnie jak inni uważaliśmy się za wyjątkowych

Twoje ciało jest dla mnie żywe
jak przedtem nawet bardziej
od czasu kiedy moje uczucie do niego jest wyrazistsze:
wiem co może zrobić a czego nie może

nie jest już
ciałem boga
czymś co ma moc nad moim życiem

W przyszłym roku minie dwadzieścia lat
a ty który mógłbyś dokonać tego skoku
o którym mówiliśmy zbyt późno
jesteś rozrzutnie martwy

to co przeżywam teraz
to nie skok
ale sekwencje krótkich zdumiewających ruchów

z których każdy umożliwia następne

(przeł. Julia Hartwig)

Bardzo mnie poruszył Twój wiersz. I jak pięknie czyta się go na głos!

Bardzo działa na mnie tak płynny sposób mówienia i bardzo wzruszają "punkciki które staną się antonówkami". Magia! Dziękuję.

Przyznaję, że trochę odkładałam w czasie swoje pojawienie się z odpowiedzią/ami. To jeden z tych tekstów, które pisałam i jednocześnie moczyłam oczy (zdaję sobie sprawę, że mógłby być lepszy, a nagromadzenie ''się'' jest przyciężkawe), ale bardzo trudno jest mi go poprawiać, chociaż ciągle próbuję napisać inny/''lepszy''.

Dziękuję. Cieszę się, że pobyliście ze mną (tak ogólnie, ponieważ wtedy jest łatwiej).
Pozdrawiam Was wszystkich razem i z osobna 'tysz'.