Czytam tu wiosnę, tę panią cudowną, co w tych magicznych miesiącach każe nam kochać goręcej, chodzić za rękę po parkach, ciągle szeptać, że "to jest najpiękniejsza rzecz, jak przytrafiła się Tobie i mnie, mała", a gdy przyjdzie maj i zapachną bzy, zerwę kiść, bez względu na konsekwencje i dam, jakbym robił to pierwszy raz, kiedy byliśmy w sumie jeszcze trochę wyrośniętymi dziećmi...

Ach, jak ja kocham wiosnę!

Wszystko się chce, kocha się cały świat, i nie ma tych, których nie obdarzyłoby się uśmiechem.

I tą wiosną mi tu zapachniało, czułością, bliskością, magią.
Jestem w tym po szyję
Wiersz iście wiosenny, dał mi wiele radości, bo zima potrafi nieźle dać się we znaki.
A teraz?
Teraz, kochajmy się, i nie dopuszczajmy do siebie złych myśli - ich miejsce jest na śmietniku!