Wiesz, że lubię, kiedy piszesz "po bożemu"? Nieźle to wygląda.

Bardzo mi się podoba ta nocna impresja, refleksja, zwłaszcza "dymna opatrzność".

Gdybym mogła sobie pozwolić na komfort marudzenia: blisko siebie "bezwzględność" i "opatrzności".

Jest to jednak mądry, wyważony w treści tekst, więc nie będę nalegać na zmiany.

Serdeczności i gratulacje,

z.

Intro,

obserwuję twórczość wielu wybitnych poetów. Wielu z nich po osiągnięciu życiowej "dojrzałości", bo nie chcę mówić, że "na starość", zaprzestaje rzeźby w formie. Skupia się na treści w powrotach do klasycznej formy.

Różewicz w wierszu "Moja poezja" już w 1965 napisał tak:

nie stwarza nowych reguł gry
nie bierze udziału w zabawie
ma miejsce zakreślone
które musi wypełnić

jeśli nie jest mową ezoteryczną
jeśli nie mówi oryginalnie
jeśli nie zadziwia
widocznie tak trzeba

I tak sobie myślę, Intro, że to bardzo mądre. Jeśli jest potrzeba, by wiercić wiertłem słowa w kamieniu formy, trzeba. Kiedy odczuwasz potrzebę "po bożemu", dawaj.

Sprawdzasz się, bo masz pióro i intelekt. Co najważniejsze - wiele do powiedzenia. A to mieszanka gwarantująca jakość. I nie strasz, nie boję się Twojego następnego "po bożemu".
Buziaki,

z.