Bardzo ładny klimat wiersza. Choć "objęcia satyny" są już dla mnie trochę ze słodkie. I wiersz naładowany jest zbyt dużą ilością czasowników w pierwszej osobie.



Myślę, że da się to poprawić, bo wiersz jest tego wart. Ładny ten odjazd w sen lub w drugą stronę. Miło się czytało. Pozdrawiam

Nie podoba mi się ten moment, myślę, że warto jeszcze przemyśleć. Kiedyś, jak tekst ostygnie:


Wywaliłabym który, a po jaśminie postawiłabym kropkę:


To też jakoś karkołomnie brzmi. Po co tak dopowiadać, aż do bólu?:


Dalej zresztą też:


Tutaj odwróciłabym kolejność:
- kiedy zapadam w ciemność niebo rośnie w oczach.


I tutaj też:
– znów na śmierć zapominam o życiu

No ale ja jak zwykle marudzę, chyba lubię, zwłaszcza, gdy widzę, że z tekstu można wyciągnąć znacznie więcej, niż mogłoby się wydawać. Zasiewam ziarnko niepewności, niepokoju, czy jak mu tam Autor zaś czyni tak, jak mu w duszy gra, w końcu to jego pole.
Marudzę, bo to fajny tekst, ale jeszcze potrzebuje pochylenia się i szlifu, msz.

To tak po pierwszym wejrzeniu w tekst, niewykluczone, że jeszcze wrócę.

Pozdrowienia