Wiolin, dziękuję za wizytę i słowo. Twoje zmrożenie, biorę za dobrą monetę, bo skoro wiersz wywołał emocje, to jest to dla mnie komplement

Pozdrawiam

Witaj Nalko, cieszę się, że zaglądnęłaś i że Twój odbiór wiersza zgadza się z moimi zamierzeniami, makabryzm jest celowy, podkreśla usychanie i tęsknotę, za odczuciami, które kiedyś się działy, a które teraz nagle gdzieś zniknęły.

Pozdrawiam serdecznie

Dorotko, bajka jest znana w różnych rejonach świata, pod wieloma tytułami (niżej link ze skróconą wersją), a Hiszpanie, na to co opisuje, mają właśnie bardzo trafną nazwę.

https://dzikajablon.wordpress.com/2014/.../dziewczyna-foka-w-7-bajek-dookola-swiata/


Na razie nie mam pomysłu, czym można byłoby go zastąpić. Niech więc poleżakuje, a może coś samo wpadnie do głowy
Kupka natomiast rzeczywiście różnie może się kojarzyć, ale myślę, że w całym kontekście jest dosyć jednoznaczna

Pozdrawiam i dziękuję za wizytę

Ależ czepiaj się ile chcesz po to zamieszczamy tutaj swoje twory, aby każdy się mógł przyczepić i wyrazić swoje zdanie, a ja chętnie wsłuchuję się w uwagi Szczerze mówiąc, to sama długo zastanawiałam się nad makami. Ale masz rację, słońce bardzo tutaj pasuje. Pomyślę jeszcze w jakiej formie można byłoby je "wcisnąć"

Niepokojący wiersz, Faith.
I wywołuje różne myśli.

Co do "kupki" - może być jeszcze "sterta".

Dla mnie zima i maki są dobrym kontrastem.
Biel i czerwień. Zresztą ta zima jest metaforyczna, bo może trwać nawet wtedy, gdy za oknem kwitną maki.
Dlatego nie kombinowałabym ze słońcem.

Miłego

Tak mi się spodobał, że musialem się zalogować:-)
Twój wiersz przypomniał mi obraz "Padlina" Wojciecha Pelca. Link do galerii: http://wojciechpelc.blogspot.com/p/malarstwo.html
Pozdrawiam serdecznie.:-)

Nie znam tej basni, ale wiersz działa. Podobają mi sie kontrasty i to, ze wiersz nie jest słowotokiem. Wiele mozna przeczytać miedzy wersami. Pozdrawiam

Ajw, dziękuję za ocenę i dobre słowo. Cieszę się, że znalazłaś to, co starałam się napisać między wersami A baśń polecam. Ja ujęłam tylko jej fragment, ten najbardziej bolesny. Ale w całości ma ona pozytywne przesłanie. Jest o tym byśmy nigdy nie zapominały dbać o własną duszę i jak najczęściej powracały do domu, gdziekolwiek się on w nas znajduje

Markujo, już zbędne bądź nie, zostawię, bo chyba nie szpeci aż tak bardzo? A za sugestię dziękuję, bo każda skłania do tego, by jeszcze raz pochylić się nad wierszem. Natomiast jeśli chodzi o katastrofę, to ona tutaj już się wydarzyła, skórę skradziono, nie ma tu nadziei. Ale na szczęście wiersz to tylko migawka, w życiu przecież nie możemy przestać jej szukać, by przepędzić złe moce

Ślę pozdrowienia dziewczyny!

Introwerko, dziękuję że zajrzałaś. Chciałam przedstawić Ci ten tekst, żeby skonfrontować, go z Twoim, bo ja odczytuję je podobnie. Skóra jako nasza powłoka, jako dusza, która nas uwrażliwia. Dzięki niej czujemy wszystkie zewnętrzne bodźce, to ona nas chroni. Ty u siebie mówisz o skórobójswie, czyli samodzielnym i dobrowolnym pozbawieniu się tej ochrony i skarbu, a to chyba jeszcze gorsze niż kradzież.

Pozdrawiam Cię ciepło