Ładny biały wiersz, Mja.
Podoba mi się też zabieg z odwróceniem słów w pierwszym wersie pierwszej i trzeciej zwrotki.
Dobry klimat czegoś nieuchwytnego, co dzieje się pomiędzy dwojgiem ludzi.

Z jedną uwagą:

Tu masz rym zbliżony "aury/piżamy", więc dobrze byłoby się go pozbyć.
Wystarczyłoby dać:
- cze­kam aż w lu­strze po­stycz­nio­wa aura
ubierze zie­leń w ko­lo­rze pi­ża­my -
"Aura" to w zasadzie liczba mnoga, gdyż mieści w sobie cały szereg różnych czynników.

Z przyjemnością przeczytałam - jest delikatnie i nastrojowo pomimo tych "złych twarzy".

Serdeczności

Jak to u Ciebie, jeśli nie wczyta się w poszczególne słowa, zdania, nie wyniesie się całego feelingu, który misternie tkasz każdym wersem, który w sposób naturalny przechodzi w kolejny, wtapiając się weń, dając pod koniec utworu pointę, ale i w tym względzie widzę wielką subtelność - można czytać ją na wiele sposobów, a myślę, że każdy może wyczytać coś po swojemu, co robi dobrze wierszowi, bo znać, że pobudza do refleksji.

Pięknie i w zawoalowaniu rozgrywasz tę grę między nimi
Podoba mi się to, bo brak dosłowności, a wiadomo, w kochaniu czasem więcej się czuje, niż można to oddać słowem pisanym czy mówionym.
I tak tu jest.
Jest ta przestrzeń między wierszami, która "pracuje".
I tu czyta się namiętności, nastroje, impresje, i wszystko to, czym jest wiersz.

Warto podlewać ten kwiat, bo:

...nothing lasts forever
even the deepest wells run dry...

Well done, good woman