jak silnik samochodu klekota-klekoce w żargonie naprawiaczy.
Bardzo nietrafiony czasownik.

za mało jak na wiersz o takiej tematyce
i za mało metafory, by Czytelnik mógł wynieść więcej niż zasuszone kości i kilka misek.

na NIE.

Pozdrawiam

Czasem pozwalam sobie na luksus niewgryzania się w to, co Twórca chciał przekazać, bo wiem, że moje odczytanie będzie jednym z wielu, może chybionym, i coś mi mówi, że bywa tak, że utwór "bierze się na żywioł", ja tak przynajmniej mam - ogarniam wydźwięk, w głowie pojawiają się impresje, ale "jądra" nie ujmę, bo wiele by trzeba pisać.
Tak odebrałem ten wiersz, działający na mnie magią słów, i tym, że można tu dośpiewać tak wiele interpretacji, że głowa mała

Jak Ajw, podobanie to widzę, i odchodzę zadowolony, wiersz co się zowie

Niesamowita puenta! Krótko, treściwie, ciekawie. Dzięki googlom w dodatku poczytałam o plemieniu Korowai, zatem i dydaktycznie, i reflaksyjnie mi się czytało.

Azikuder - również poprosiłam o korki dr Google. Jestem jak najbardziej zachwycona zwłaszcza tą surowością, nagością prawdy o przemijaniu i wiecznej potrzeby, niezależnie do jakiego gatunku należy istota, nawet za cenę wolności. Poruszyłaś mnie takim zbudowanie wiersza, niesamowite.

Pozdrawiam

Zdarza się, chociaż rzadko.
Za drugim czytaniem zamurowało mi gardło.