Przecinek po "w dół".

Przyznam, że też mam mieszane uczucia co do "krawędzi istnienia", wgl co do tego fragmentu:

Wtedy pierwsza strofa byłaby zakończona świetnym "na pokuszenie grawitacji" i, myślę, że to by wystarczyło.

Poza tym, bardzo na tak!

ajw, dla mnie wiersz bardzo dobry, ale mógłby być świetny , gdyby nie motyw wyeksploatowanych łez, odrobinę miejscami za dużo chcesz powiedzieć, wolałbym widzieć w tym wierszu, jak podmiot chwieje się na krawędzi, a nie łzy, tak więc ja widzę mniej więcej tak ten wiersz ( : ale to tylko moje widzimisię.bardzo ładną aurę stworzyłaś. Pozdrawiam serdecznie

kiedy mil­czysz szyb­ciej się za­zię­biam.
nie­wy­po­wie­dzia­ne słowa wiszą jak sople
spły­wa­ją­ce na po­ku­sze­nie
chwie­ję się na kra­wę­dziach.

czy gdy­bym rzu­ci­ła się w dół,
zdą­ży­ła­bym za­sty­gnąć ?

taka cicha noc.
chłód bez­sze­lest­nie wśli­zgu­je się w szcze­li­ny,
roz­sa­dza brudne myśli ni­czym mróz.
a ty sie­dzisz na lo­do­wym tro­nie
i jed­nym spoj­rze­niem za­mie­niasz szyby w ażu­ro­wą klat­kę.

Piękny wiersz, Ajw, jestem pod wrażeniem niezwykle precyzyjnego obrazowania Mnie osobiście - ale to tylko moje zdanie - nie przeszkadzają łzy, dodają wspaniałej uczuciowości


- jeden z najbardziej sugestywnych, niesamowitych momentów A w ogóle - wiem coś o tym - z upału ludzie robią czasem głupie rzeczy ;(

Pozdrawiam serdecznie

Dzień dobry

Nie wiem czy nie pokusiłabym się o małą zmianę i zamiast grawitacji dała grawitują, bo wtedy to słowo odnosiłoby się do dwóch obrazów, tego i wcześniej i tego tuż po nim. No ale też i nieco zawirowałoby sensem, w pewien sposób zaburzyłoby go. Dla mnie na korzyść akurat, ale wiadomo, gusta są różne;

Piękny ostatni wers, choć chyba przedtem było więcej tych ażurowych klatek i chyba też bardziej mi to odpowiadało. Ale to akurat mało istotny widzimiś. Piękne też te środkowe wyodrębnione wersy.

Całość ładnie poprowadzona, sprawnie i choć często poruszasz się wokół jednego tematu, to jednak w coraz bardziej interesujący sposób. Wykorzystujesz coraz ciekawsze eksponaty, frazy, co w efekcie daje zadowolenie czytelnikowi z możliwości czytania.

Pozdrowienia

A to, widzisz też zależy od upodobań. Można tak zakończyć, jak mówisz i pozbyć się słowa spływają, albo, jeśli nie boisz się małego szaleństwa czasownikowego, to zostawić obydwa. Ja wiem, że zdarza się, że pada zarzut, że za dużo czasowników, ale z drugiej strony, czy ja wiem, czy to zarzut? Wszystko zależy od wiersza. Tutaj, moim zdaniem, miałoby to uzasadnienie, bo ta pierwsza strofka fajnie napędza tekst, rozpędza go nawet. Później masz chwilę zatrzymania w dwóch środkowych wersach i wyciszenie, pewnego rodzaju stabilizację, zwolnienie tempa w ostatniej strofce.

Niczego jednak nie rób pochopnie, zwłaszcza, jeśli czujesz, że nie zrobi to dobrze wierszowi

Pozdrowienia