Postanowiliśmy porwać mumię Króla Lenina, którą przewieziono na badania do laboratorium. Jednak nie wszystko poszło po naszej myśli.

Widziałem, jak reszta ruszyła w dół schodami. Zaparta nogami o próg siłowała się ze mną blondynka w kitlu. Potargane fragmenty Lenina odstraszały z każdego kąta pomieszczenia. Rozegrała się tu bitwa. Między mną, a kobietą istniał jeden jedyny pomost - ręka Wielkiego Towarzysza. Pochwyciła ją za świstek białej koszuli, ja splotłem moje palce z palcami martwej dłoni. Obydwoje szarpaliśmy z całych sił. Ona trzymając się stołu laboratoryjnego, ja klamki. Z demoniczną pasją broniła resztek dawnego imperatora, ślina z jej ust kapała na beżowy kołnierzyk. Zarys piersi pod bluzką byłby kuszący, może w innych okolicznościach. Lekkie loki opadły na jej zaczerwienione policzki. Śliczna. Splunąłem jej w twarz. Zaczęła się miotać. Kopniakiem w kolana powaliłem ją na ziemię. Poczułem ciężar ręki Lenina, którą trzymałem teraz sam. Kilka kolejnych kopnięć poskromiło jej próby powstania z podłogi. Otworzyłem walizkę. Próbowałem wepchnąć do niej rękę. Była za mała. Walizka była za mała. Nie mogłem tam zmieścić całego leninowskiego przedramienia wraz z dłonią. Spojrzałem na ślicznotkę na podłodze. Pojękiwała, a na jej rajstopach widziałem ślady moich podeszew. Chwyciłem ją pod pachy, podniosłem tak, by usiadła. Za włosy przyciągnąłem do ściany. Zdarłem jej z nóg rajstopy, obwiązałem nimi ręce, a mocnym węzłem połączyłem je z grzejnikiem. Nie mogła się ruszyć. Patrzyła na mnie szeroko rozwartymi oczami. Przerażona. Podłożyłem jej nadgarstek Lenina pod usta, pogłaskałem jej ramię z którego zsunął się biały uniform.
- Jesteś mi potrzebna.
Odór ręki był obrzydliwy. Skóra na niej przybrała żółtawy odcień. Rozwarłem szczęki dziewczyny i umieściłem między nimi fragment ręki. Łzy płynęły jej z oczu błagalnym strumieniem.
- Gryź.

Przedramię włożyłem w walizkę, dłoń w swoją kieszeń. Dziewczyna wymiotowała. Paskiem od spodni związałem jej gardło. Puściłem się w dół schodami.