bez ostatniej frazy moherowy listopad - super, uczę chodzić sznurowane buty - super

Kameralny, zaciszny wiersz, jakże pasujący do obecnej pory roku, czuć w nim wyciszenie, jakieś zapadanie się w siebie, lekkie wycofanie z tego, co jeszcze przed chwilą proponowało wesołe lato.
Ale tak to już jest w życiu, że gwar przeplata się z ciszą, słońce z deszczem.
Łatwo poczuć stan przez Ciebie opisywany.
Plusem jest także użycie znanych rekwizytów bez efektu wtórności.
Także optuje za usunięciem ostatniej frazy, jest zbędnym dopowiedzeniem.

Tu mała literówka się wkradła:


tę

Wiersz bardzo udany

Świetne!
"Tę" popraw (już zwrócił uwagę Mike).
I też bez ostatniego mi się widzi.

Serdecznie

Ten wiersz jest jakby taki, hmm... mało wiolinowy, bym powiedziała. Zazwyczaj kojarzę Cię z bardzo zwiewną i ulotną poezją. A tutaj prezentujesz nam nieco inną swoją stronę. Więcej dosłownych rekwizytów, trzymających się ziemi. Jednak w takiej odsłonie również jest Ci do twarzy

Najbardziej podoba mi się fragment:


Razi za to niepoprawnie odmieniony zaimek, o którym już zdążyli napomknąć poprzednicy, ale to szczególik w tym, naprawdę dobrym wierszu

Pozdrawiam

edit: zapomniałam wspomnieć o cudownym tytule, chylę czoła

Witaj Nicki.

Dziecko drogie - gdzie Ty się ukrywasz?
E, ja bardzo ufam dojrzałości i poczuciu piękna - Oheliac. Staję z nią w jednym szeregu w obronie tego wersu... Zostanę jednak z nim na dłużej. Pozdrawiam serdecznie.

Intro.

Nie, nie, nie - to mi się bardzo podoba. To jest to, o czym pisze Opheliac. Sama wiesz, że b często ulegam sugestiom innych, ale teraz nie umiem... Pozdrawiam i dziękuję za odwiedziny.

Witaj Micke.

Ty zawsze wyciągniesz z wiersza co w nim najlepsze. Błąd poprawiam - nigdy nie wiem jak ten zaimek stoi poprawnie w rzędzie ze zdaniem. Pozdrawiam serdecznie.


Witaj Wodniczko.

Ale mi napisałaś! Dla takiego komentarza, nadal powalczę żeby znowu napisać kiedyś coś fajnego . Pozdrawiam i dziękuję.

Lilah.

Ech Ty poetycki uparciuchu - jeżeli skasuję ten wers, będzie on w niezgodzie z moim JA. Pozdrawiam bbb.

Opheliac.

Widzisz?Ufam Twojej wrażliwości i wiedzy - zostawiam wszystkie wersy na właściwym sobie miejscu. Twój komentarz utwierdził mnie że najważniejsze jest to co myśli autor, mimo tylu sprzeciwów. Pozdrawiam serdecznie, dziękując.

Faith.

Mówią że trzeba sięgać po nieznane...To zwykły przypadek - wypadek przy pracy. Vena to zapewne kobieta - ma różne humory, jak ten że mi zrobiła takiego wierszowego figla Pozdrawiam nocnie.

Witaj Hallamie.

Niezmiernie miło mi czytając taką opinię. Bardzo się cieszę i ja z mojej inności. Pozdrawiam.

Witaj Kamyczku.

Taki miałem zamiar żeby właśnie wiersz ubrać w takie ciuchy. Codzienność przyodziewa się w roczność - tak ciągła niekończąca się, przypisana tylko nam, powielona historia czasu.
Dzięki serdeczne. Pozdrawiam.

Lilah.

Ale chyba nie na zawsze....Wolno przecież autorowi wybierać w środkach przekazu - może to być pks, albo pkp, tudzież inny środek. Nie możesz mnie karać za to ze mam własne zdanie, a Twój koment zabrzmiał jak wyrok. Pozdrawiam.

Od tytułu po ostatnią frazę - kupuję i to bez targowania się. Jedno co bym wycięła to słowo 'gruby'. Reszta miód - malina. Świetne metafory. Troszkę inaczej niż zwykle, ale równie pięknie

Ależ to smaczne, zabawne i z pozoru lekkie. Tylko z pozuru. Lubię tak, Wiolinie

Pozdrowaśki,

z.