zieloność traw przypominała smocze ogony
a maki pośród nich zionęły czerwonym ogniem.
generał stał nieuzbrojony na najwyższym
punkcie muru okalającego miasto i wcielał w życie
sztukę mistrza Sun. wszystkie rozkazy wydawał
tonem mędrca który wie co mówi chociaż
doskonale zdawał sobie sprawę że to już koniec.

doskonała była też śmierć Hong Xiuquana
mesjasza który powołał do życia armię changmao.
wkrótce potem kiedy jego zwłoki zdążyły 
zmienić swoją konsystencję na tę bardziej
przyziemną armia cesarska wybiła prawie
sto tysięcy obrońców zamku Tianjing.
ich ciała jeszcze długo leżały ku przestrodze
innych buntowników aż podążyły w ślad za swoim
duchowym przywódcą. a na czele szedł generał.

maki ziały wtedy ogniem a smocze trawy kłapały zębami
w porywach zachodniego wiatru. poza tym było cicho.
Niebiańskie Królestwo Wielkiego Pokoju odeszło w zapomnienie.

mistrz Sun w traktacie o sztuce wojennej napisał:
porażka jest taką samą sztuką jak wygrana.
sztuka polega na tym by zamienić ją w zwycięstwo
i na przekór śmierci przeżyć