Wiersz niezły, takie nadanie szczególnej wagi miłości - zgrabne,
mimo użycia odwiecznych poetyckich atrybutów,
ale trywializuje go imo obarczenie
pseudocytatem Jezusowym. Co Jezus
ma do tego? Za Boga nie pojmuję.

To raczej zbyt tani chwyt

Pozdrawiam

Myśl jest nawet nawet, ale trzy tak długie i powtarzające się wersy nużą. Zwłaszcza że tytuł również jest długi i w dodatku występują w nim zarówno spodnie, jak i kieszenie.
Poza tym jeżeli już, to „cytat z Jezusa”, a nie „cytat Jezusa”, bo to nie Jezus cytuje kogoś, tylko Ty Jego, choć to oczywiście kompletna wolnoamerykanka.

No i trochę brakuje mi logiki w ostatnim wersie.
Miłość nie mieści Ci się w kieszeniach, więc musisz ją dźwigać..
Hehe… gdyby się mieściła, to i tak byś ją dźwigał – tyle że w kieszeniach.
Co innego, gdybyś określił, w jaki sposób ją dźwigasz.

A przy okazji – po co wielkie litery, skoro nie masz interpunkcji?

Miłego

Tekst z pogranicza grafomanii, nie wywołał u mnie żadnych poruszeń, wzruszeń i ani wysiłków, by odczytać po swojemu interpretację, bo na tacy wszystko, i to w wyjątkowo mizernym sosie.

Wyliczanka i to składająca się z pojedynczych słów brzmi groteskowo, by nie rzec, żałośnie.
Tekst brzmi jakby go pisał gimnazjalista.
Widać gołym okiem niewyrobienie i nieporadność.

A tani trik, by wycierać sobie gębę Jezusem, wybitnie niskopienny...
Ręce opadają w kolanach...

Zwykle nie daję oceny "słabe" poprzez szacunek dla autora, ale tu aż się prosi.
Nie pisz, Autorze, takich potworków, bo nic z tego nie wynika.

Posprzątaj w kieszeniach.

S.

Wybiję się może spośród komentujących, ale wg mnie ten tekst jest niezły. Forma zapisu jest co prawda dość niedbała, lecz treść przemawia do mnie w pełni.
Pozdrawiam.