Przepięknie, nawiązując także do wcześniejszych swoich tekstów, ukazujesz więź człowieka z przyrodą - aż mi serce westchnęło do wakacyjnych wojaży Tymczasem, dzięki Twojemu wierszowi, można z przyjemnością rozkroplić się dniem

Serdeczności

Piękna treść w równie pięknej formie, kamyczku.

Z podziwem, Lila

Czyngisie,

- tak, masz rację. Dziękuję, pozdrawiam.

Miladoro,

- póki co musi zostać, ale zastanowię się nad zmianą.

Dzięki serdeczne, buziaki.

Introwerko,


- ech, lato…
Cieszę się, że jesteś i komentujesz, dziękuję.

Miłego wieczoru.

Gago,

- cała przyjemność po mojej stronie.

Dziękuję, odpozdrawiam.

Lilah,


- zawstydzasz mnie, Lilu, dziękuję.

Ukłony.


Ulu,



- dziękuję w imieniu wiersza i swoim.

Pozdrawiam miło.

Niczyja,


- to nie ja, a mój podmiot liryczny – ale cieszę się, że wiersz się spodobał, dzięki.

Ciao, Niczyja.


Trawo,

Masz prawo do takiej oceny, a mi może być jedynie przykro, że nie sprostałam wierszem.
Postaram się odnieść do Twoich uwag.

Wiersze staram się pisać uważnie, jeśli nie jestem czegoś pewna, sprawdzam w dostępnych mi źródłach, ale może rzeczywiście czegoś tu nie dopatrzyłam.

- Rezerwat Trębaczew- o powierzchni 173,66 ha, położony w pobliżu wsi Sadkowice w leśnictwie Rylsk. Drzewostan to przede wszystkim olsza czarna, brzoza brodawkowata, rzadziej grab pospolity, dąb szypułkowy i sosna zwyczajna. W skład podszytu wchodzą najczęściej leszczyna pospolita i kruszyna pospolita. Latem i wczesną wiosną grądy i łęgi są mroczne i wilgotne, ale mimo to runo jest rozwinięte i bogate w gatunki. Spotykamy tu m.in. rozległe płaty kopytnika pospolitego, bluszczyka kurdybanka, gajowca żółtego, podagrycznika pospolitego. Rośnie czyściec leśny, kwitną kokoryczki, jaskry, dzwonek pokrzywolistny oraz konwalia majowa. Wczesną wiosną runo mieni się barwami kwitnących geofitów. Występuje m.in. zdrojówka rutewkowata, złoć żółta, kokorycz pełna, zawilec żółty, ziarnopłon wiosenny, fiołki (w tym rzadko spotykany fiołek przedziwny), przylaszczka pospolita, zawilec gajowy, miodunka ćma, groszek wiosenny. W południowo-wschodniej części rezerwatu dawne żwirownie porasta świetlista dąbrowa. To widny las z luźnym drzewostanem sosnowo-dębowym i z wieloma gatunkami ciepłolubnych roślin m.in. groszkiem czerniejącym, dziewannami, pierwiosnkiem lekarskim, dzwonkiem skupionym, rozchodnikiem wielkim. W zachodniej części rezerwatu, przy drodze do Słomkowa, znajdują się płaty olsu. Zagłębienia terenu wypełnia woda, a drzewa, krzewy, turzyce i inne rośliny rosną na kępach.
http://www.skierniewice.lodz.lasy.gov.pl/rezerwaty-przyrody#.V2RRuRK8okA


- Droździk
(Turdus iliacus)
rodzina: drozdowate
Rodzina drozdowate Opis Długość ciała: 19–23 cmNieco mniejszy od śpiewaka ze stosunkowo krótkim ogonem. Na głowie wyrazisty wzór z białymi brwiami i wąsami. Wierzch jednolicie szarobrunatny, spód gęsto plamkowany na białym tle. Boki ciała i pokrywy podskrzydłowe rdzawe. Dziób czarny z żółtą nasadą żuchwy.
Siedliska
bory, olsy, mokradła i bagna
http://ptaki.info/dro%C5%BAdzik



- VIllanesca all`alba – w tytule chciałam podpowiedzieć także formę, w której wiersz został napisany - villanella, villanesca [wym. willaneska] «pogodna, wiejska pieśń neapolitańska z XVI w.» http://sjp.pwn.pl/sjp/villanella;2579385 Słowo villanella pochodzi od włoskiego villano - wieśniak i była to neapolitańska pieśń z XV w. a potem stała się popularna w poezji francuskiej i angielskiej w XIX i początkach XX w. w takim układzie rymów jak wyżej.
Według Wikipedii : włoska villanella miała następujący układ rymów:
a / b / R
a / b / R
a / b / R
c / c / R
http://www.amarylis.fora.pl/poradnik-literacki,21/villanella,18.html

Myślę, że obcojęzyczny tytuł utworu, jeśli jest odwołanie w przypisie pod wierszem – a tutaj jest – nie jest wadą, ale masz prawo nie podzielać mojego zdania.


A może masz jakieś sugestie odnośnie zmian w tekście? Chętnie posłucham Twoich propozycji.

Dziękuję, pozdrawiam.

- Pozwól, że Ci odpowiem słowami Agnieszki Lingas Łoniewskiej, cytatem z książki pt. "Bez przebaczenia" - Bo każdy człowiek popełnia błędy. Bo każdy człowiek zasługuje na drugą szansę. A czasami i na trzecią. Bo nie jesteśmy nieomylni. Bo jesteśmy tylko ludźmi. Bo jesteśmy aż ludźmi. I jeśli popełniamy błędy, krzywdząc innych, powinniśmy się umieć do tego przyznać. A ci inni powinni umieć nam wybaczyć.

Miłego wieczoru, trawo 1965.