Witaj, Akacyjko. No, ja jestem "zmaltretowana" treścią. Bardzo smutna. Jest parę wersów, które niemalże wycisnęły mi z ocząt moich. Dlaczego to tak?
"rośnie w nas poziom
alkoholu brak
nawet kultury
kotara opada...", może nawet "koparę" miałaś gdzieś w tyle głowy? A za tą kotarą też niesamowity klimat - coś jak lata 20. XX w. kiedy to gruźlica zbierała żniwo.
Rąbek sukienki miętoszonej, ortodoksyjnej - rozumiem, że pospolitej i takiego kroju, którego ktoś wymaga, zero do powiedzenia ze strony dziewczyny noszącej sukienkę. Należy też do kobiety, której nikt nie pytał o zdanie w kwestii "partnera - udawacza". Jest niewygodnie w życiu, leżą, nie pasują do siebie, ale "rżnij głupka dalej
yin z yang rozpoczną...".
Zakończenie - takie podano i obowiązywało w konkursie, może i dobrze, bo posmak słodyczy zniwelował posmak goryczy. Jak w grejfrucie. Tak rozumiem Twój wiersz. Niedoceniony. Pozdrawiam A23

Aga czytając ten tekst w Zaśrodkowaniu, zastanawiałam się do kogo może należeć. Nie pomyślałabym, nawet, że to Twój. Bardzo mnie to zaskoczyło. I chociaż przekaz wydaje się jasny, to fanem wiersza nie jestem Wybacz. Można powiedzieć, że zaskoczyłaś. A w porównaniu z "Chwilą" wyszedł bardzo kostropato. Poprawienie wersyfikacji może się przyda.

A i tak Cię lubię.

Serdecznie.

No cóż nie znam się na akrostychach, to fakt. Zatem nie jest to forma, która mnie w pełni przekonuje. Stąd zapewne i moje marudzenie. Wybacz wierszoklecie od rymów. (też nie zawsze udanych )

A pająków nie lubię, chociaż są pożyteczne, a niektóre nawet mogą się podobać z wyglądu.