Mam poważne wątpliwości czy tutaj nie powinno być "roztopiony", pytanie czego miała dotyczyć ta metafora? Czy "księżyc jest roztopiony jak masło", czy "księżyc jest jak roztopione masło", bo to jednak nie do końca jest to samo.


Tu nawet nie wiem co miało być, za daleko idące te literówki.

Trochę przypadkowych rymów się wkradło, gdyby faktycznie pójść w piosenkę to jednak musiałyby one być regularniej tutaj obecne.

Bardzo obiecujący początek, ten pomysł z "masłem" przypadł mi do gustu. Dalej jednak niczego ciekawego dla siebie nie znajduję, dużo ogranych motywów z patetyczną nutką (wypłakiwanie wiersza, gaśnięcie w ognisku, pijany księżyc, czy też pretensjonalne rozwiązanie z "naszym piekłem" w drugiej strofie). Koty są bardzo wdzięcznym motywem, pula banalnych skojarzeń jest przy nich wyjątkowo pozytywna, wyzwaniem jest jednak znalezienie czegoś literacko odkrywczego. Tutaj niczego takiego nie widzę, ale to tylko ja oczywiście.
Pozdrawiam

Faktycznie, Ustiuszko.

A szkoda, bo mogłoby być naprawdę cacy, gdybyś dopracowała rytm i rymy.
Bo rytm się chwieje, a rymy są jak leci.
Chociaż, gdyby poprawić rytm, to nawet taki nieregularny układ rymów miałby swój wdzięk.
Ale musiałabyś coś zrobić z ostatnim wersem, bo jest takim dysonansem rytmicznym, że wyrzuciło mnie na pobocze.
Do słownictwa się nie przyczepiam, bo sądzę, że przy dopracowaniu (o ile Ci się będzie chciało) znajdziesz jeszcze jakieś inne rozwiązania.


Dla mnie jak najbardziej "roztopione", bo daje to obraz księżycowego światła, które lśni złociście na płotach.


Natomiast ten wers jest nie do przyjęcia. Dlaczego nie napisać - nad mogiłą łzę wryłaś?

Miłego

Utiuszo, dziękuję. Może później dodam coś od siebie. Na razie za kom. niech posłużą słowa Twego wiersza. Mam nadz. że nie naruszam żadnych zasad PP.
"w naszym piekle są koty
są też myszy i zdania
przewieszone przez płoty
już niezgrabne pytania
w naszym piekle, kto żyje
tego pali sromota
nienawidzi światła, pszczół, żmii
i kotów

na pamiątkę wiersz wypłacz
serce wyłuszcz w modlitwach
nad mogiłą łześ wryła
w oko – bezzębną brzytwą " Choć wiersz napisany dość dawno, to jakby epitafium dla zamęczonych zwierząt. Dla Lililijki. Umarła, zakatowana.