Ilekroć czytam podobne wiersze, uśmiecham się do siebie - bo lubię taką prostotę w wyrazie, a jednocześnie umiejętnie oddany klimat i nastrój, bo to udało Ci się zrobić jak trzeba.

Podoba mi się też nostalgiczne niespełnienie.
Wszak chłopak mógł być "poza zasięgiem" albo wytworem wyobraźni.
A może wszystko się przyśniło?

Zawsze można coś zmienić, ale ja bym pozostawił ten wiersz w takim kształcie jak teraz.
Wiadomo, można udoskonalać, ale czasem nie o to chodzi - dobra liryczna prostota zawsze się wybroni