Dobry wieczór, Procesjo. Prozatorska forma, ale wiersz... b. ciekawa koncepcja przekazu. Mnie Twoje pisanie uspokaja, choć traktuje o sprawach wagi ciężkiej. Jednak ja czuję, odbieram, dostrzegam rzeczywistość, podobnie, jak Ty. Myślę, że wyrażasz Swoje poglądy - pisząc w l. mn. przybliżasz świat innym. Identyfikuję się z tym, co ukazane w tym wierszu, tzn. z patrzeniem na sytuację. Tutaj musiałabym zacytować całość, aby powiedzieć, co najbardziej mnie uderza, ale chyba najsmutniejsze jest stwierdzenie:
"Smutny nasz kraj, zakochany bez wzajemności w tamtym.
Daje z siebie wszystko, a oni ani ochłapka."
Jest też wodzirej, dance macabre - mnie fascynuje historia, aż czasami tracę oddech, gdy czytam/mówię/piszę o sprawach ziemi, która "... toczy, toczy, swój garb uroczy. Toczy, toczy się los." Jakże prawdziwym jest Twój wiersz!. Przelane na papier moje poglądy, dosłownie. Ulżyło mi, bo czasami, to mi się wydaje, że jestem bardzo wyobcowana - jeżeli chodzi o "oczy szeroko zamknięte". Utwór boli, uwiera, ale demaskuje i przede wszystkim jest PRAWDĄ.

Wiesz, pierwszym utworem, który zapodałam na PP. było opowiadanie "Oczko". Nie spodobał się nikomu, oprócz jednej osoby. Może źle powiedziałam "nie spodobał się", tak myślę nad określeniem... o!, mam, nie został zaakceptowany i zrozumiany. Dlaczego o tym piszę?
"Pod koniec piosenki upadam i to oczko puszczone w stronę naszych rządzących.". I ta sukienka z rozporkiem. Ten biseksualizm, to wszystko. A23

Niesamowity tekst, czytając go, można przeżyć istną eksplozję łańcuchową obrazów, symboliki i znaczeń - wiersz, by nawiązać do użytej przez Ciebie metaforyki, jak sukienka z (dżambo-)dżetami Niezwykły jest sposób, w jaki splatasz ze sobą cielesność i symboliczność, dosłowność i metaforyczność, blichtr i "sprawy bytowe", rozrywkę i politykę, powagę i humor, poruszając niejako przy okazji - jakże palący tak w szołbiznesie, jak i na arenie politycznej - problem tandetności naszej reprezentacji. Reasumując: czytałam wiele Twoich świetnych wierszy, ale przy okazji tego proszę Redakcję, by rozszerzyć skalę oceny na "genialne"

Serdeczności

Faktycznie, bardzo nowatorska forma, przywodząca na myśl amerykańskich bitników, a w szczególności kultowy "Skowyt" Ginsberga, napisany w tej samej manierze.
Bravissimo!
Porywa ów swobodny strumień świadomości, i to jest cały gwóźdź programu w tym kawałku.
Ta formuła daje mu niesamowity pałer!
Inna forma już by tak nie zagrała, już by było inaczej, może gorzej?
A tak jest tekst jak huragan, trzepiący dekiel po pańsku!
Czytając coś się uruchamia w człeku i gotuje w pozytywnym tego słowa znaczeniu.
Jest MOC.
To jak podróż przez psychodeliczne galaktyki.
Bo sporo tu odjechanych klimatów.
Wręcz groteski.
Taki pogięty obraz czego?
Świata, ludzi, nas, was?
Zapewne...

Well done