Bardzo ładny wiersz, ciepły, nostalgiczny.

Rzuca mi się tu w oczy słowo "plastykowy" i bardziej widzę "plastikowy". Podobno obie formy są poprawne, jednak druga wersja wydaje mi się zdecydowanie ładniejsza.



Tutaj natomiast chyba wkradł się błąd. "pytałam ją" jeśli już, a tak naprawdę zaimek jest niepotrzebny i zwrot skierowany do mamy raczej zapisałabym kursywą.

Dalej, "tu" zamieniłabym na "tam", bo raczej nie można iść tu, ponieważ "tu" oznacza bycie dokładnie w tym miejscu, więc trudno iść tu, idzie się tam.



Tutaj jak dla mnie zbyt duże skupisko końcówek -ą i ę.

No i nie bardzo mogę sobie wyobrazić pałeczkowate palce. Ale to już może indywidualna sprawa czytelnika.

Takie sobie drobiazgi wyłapałam, jednak wrażenia bardzo pozytywne, szczególnie związane z puentą.

Pozdrawiam

Pałeczkowate?! Aż chce się je kruszyć - palce - w serdecznym, silnym uścisku. Potwierdzam za przedmówcami, że to ciepły i ujmujący wiersz. Jest w nim ta stara prawda, że bajki są weryfikowane przez życie. Tym bardziej wartościowa jest obecność tej najbliższej osoby. Tyle razy stwierdzam, przy licznych sposobnościach, jak istotna jest obecność matki. Osoby, która w większości scenariuszy nigdy nie zawiedzie. Wystarczy jej gest, drobne słowo, niby nic nieznacząca czynność, urastająca w oczach dziecka do zwykłego cudu.
Pozdrawiam,
Piotr