Granica snu to miejsce, gdzie zacierają się wszelkie różnice i panuje prawdziwa bliskość. Z kontekstu pierwszych zwrotek wynika, że bliskość ta w przypadku bohaterów wiersza zaczęła się już rozmywać, nie można zatrzymać czasu, by cokolwiek przywrócić, a w codziennym życiu, zamkniętym w czterech wymiarach, zabrakło poczucia psychicznych więzów. Smutne i prawdziwe.

Mam jednak małe sugestie:

Dla mnie za dużo o jedno słowo - usunęłabym "naprawdę".


Nie powielałabym tej konstrukcji w dwóch kolejnych zwrotkach.
Może:
- już wiemy
że potężne grawitacje zwalniają czas
i za późno na powrót -
"Czas/wracać" niezbyt korzystnie brzmieniowo wpadały na siebie.


Dałabym "twojej", bo to wiersz.

Miłego, Tjere

Zostaw starą wersję na pamiątkę i dopracuj kopię - dobrze jest czasem móc porównać, jak ewoluują wiersze.


Wiersz to czasem bardzo intymna rozmowa z kimś lub z samym sobą. Ale przecież, rozmawiając czy myśląc, nie robimy tego za pomocą wielkich liter, dlatego – jako wyraz szacunku – mają uzasadnienie wyłącznie w korespondencji lub dedykacjach.
Rozumiem, ze to ma znaczenie dla Ciebie, ale nie dla czytelnika.

Miłego, Tjere