Jest tutaj bardzo interesujących obrazów i konceptów, począwszy od pierwszego wersu. Od razu uwaga: spróbuj opcji usuń zbędne akapity, czy jak to się tam zwie, żeby nie było takich odstępów między wersami. Niefajnie to wygląda.

Co do całości wiersza, kupuję go. Chociaż jest kilka momentów, w których drapię się po głowie i nie mogę przestać. O jakiego Hołko/Hołka(?) chodzi?


Marzysz o: Hołku, nawigacji astronautów i drodze? Jeśli tak, zmieniłbym wersyfikację, żeby uniknąć niejasności.

Bardzo podoba mi się ten fragment:
Za to wers tuż po tym wydaje mi się zbędny.

Ostatnia część wiersza napisana nieklarownie, trudno odczytać konkretny zamysł tego fragmentu.

Pointa jak dla mnie zbyt mało nawiązuje do reszty tekstu, przez co rozchodzi on się, zamiast być zapięty i rozjaśniony. Niepotrzebny wielokropek. Nie jestem też do końca przekonany co do wulgaryzmów w wierszu, ale teraz więcej mi do głowy nie przychodzi.

Uważam, że jest to bardzo udany debiut poetycki.

Pozdrawiam

To czas się odezwać z dołu.
Clock, istotą wolnego wiersza są porwane rytmy, dziwny zapis i rymy bujające się na krawędzi wersów, bądź wewnątrz.
Można to lubić, albo nie. Zobaczyć, albo przeczytać i wsadzić w jakąś półkę jako tajemniczy ekspert, ale szlag mnie trafia, kiedy rozmawiam z powietrzem. (się rymnęło).
Aniu, Ty nigdy nie przepadałaś za moją prozą, ale co robi Hołek w nawigacji, to akurat wiesz.
Dziwię się, że inni nie wiedzą.
Bo "Czy Krzysztof Hołowczyc wielkim poetą był?"
A wiersz, jak to wiersz. Raczej się w konwencji, średniówkach i ascezie słowa nie łapie.
Jak to u mnie.

Ee, głupstwa gadasz.
Interpretacje były przedziwne.
Ale może rację miałaś.

Nie musi. Świat jest pełen ludzi, którym nawet poruszyć się nie chce.
Fenks