Witaj. Bardzo ciepła ta miniaturka, podoba mi się jej przekaz, to że mówi o miłości bez egzaltacji i pomponów, ale tak jaka ona jest naprawdę. Bo ukrywa się ona w najprostszych czynach, a nawet w rutynie. I tu udało się to uchwycić. Ale mam również zastrzeżenia:
1)
Jest tutaj pomieszany czas przeszły i teraźniejszy. Nie powinno tak być. Zwłaszcza, że dalej w wierszu również jest czasownik w czasie teraźniejszym. Może zamienić odkryłam na odkrywam?
2)
Troszkę przydużo tych widzeń osobiście mi to przeszkadza może tak: obserwuję codzienność...?
3)
Tutaj rzucił mi się w oczy zaimek, który nie jestem pewien czy aż tak bardzo jest tu potrzebny ale to sprawa do przemyśleń. I to nawet też jakby mnie hamowało.

To wszystko to tylko moje subiektywne odczucia Jednak reasumując, to bardzo pozytywnie oceniam ten wiersz. Podoba mi się
Pozdrawiam

Dziękuję za komentarze. Pozdrawiam .