Twoje wiersze nie są zbyt hermetyczne, ale też nie podajesz treści na tacy - zostawiasz czytelnikowi wolną przestrzeń. To duża sztuka. Bohaterka wiersza może być pielęgniarką (w czepku urodzona), zakonnicą (koronki, alabastrowa cera) lub tylko kobietą, która nie oglądając się na jutro, chce i potrafi pomagać dzisiaj. Portret zawarty w subtelnych wersach. Pozdrawiam cieplutko.

- cieszy mnie Twój odbiór, JOLU S, dziękuję i pozdrawiam serdecznie.


- uśmiechnęłaś mnie, Zolu, tym obrazem, ale przyznaję, że spodobał mi się Twój portret Serafiny. Prawdę mówiąc nie widziałam wcześniej mojej Peelki w takiej roli, ale czemu nie?
Dziękuję za miłe słowa dla wiersza i ocenę. Buziaki odwzajemniam.

- Kaju, ja też, dopóki nie przeczytałam Zolinkowej interpretacji wiersza.
Dziękuję za ślad pod tekstem. Pozdrawiam.

- Gabi, bardzo pięknie sportretowałaś tytułową Serafinę. Dziękuję, że przychodzisz pod moje wiersze i to jeszcze z takim miłym komentarzem. Serdeczności.

- Wiktorio, jak najbardziej masz prawo do takich odczuć, ważne, że wiersz budzi emocje, a to znaczy, że spełnił swoje zadanie. Serafina jest osobą ambitną, uczuciową, jeśli się tak bliżej przyjrzeć, to kto wie, czy nie spotkaliśmy w swoim życiu kobiety o podobnym usposobieniu?
Dziękuję za odwiedziny pod wierszem. Serdeczności.

Lilah, dzięki.
Również serdecznie.

Al-szamanko, podoba mi się nakreślony przez Ciebie portret Serafiny, bohaterki wiersza - jest taki... prawdziwy. Dziękuję za ciekawą interpretację, komentarz i wysoką ocenę.
Miło Cię gościć pod tekstem.

Pozdrawiam równie ciepło.

Miladoro, witaj pod tekstem. Cieszy mnie, że się podoba.
Dzięki za uwagę, teraz sama widzę to nachodzenie na siebie końcówek wyrazów. Pomyślę nad zmianą.

Serdeczności.

Introwerko, dziękuję Ci za obszerny i ciekawy komentarz. - to prawda. I dodam jeszcze, że wibracja imienia podobno określa cechy charakteru, osobowość, pewne predyspozycje bądź słabości, ale ile w tym prawdy - nie wiem.

Uściski.

- nie, skąd, chociaż - kto wie... A tak na poważnie - już wyjaśniam: wiersz jest tak skonstruowany, że tytuł możemy czytać jako część pierwszego zdania w tekście - Ja, Serafina, lubię być w centrum wydarzeń. W wierszu jest pełna interpunkcja i to ona wymusiła zastosowanie przecinków także w tytule.

Miło Cię widzieć pod tekstem, Rudi. Dzięki serdeczne,
pozdrawiam.

- zgadzam się z Tobą, Nalka.

Dzięki, buziaki.