Dopowiadam :

Łada (Lyada) - bóstwo słowiańskie, pojawiające się po raz pierwszy jako bóstwo męskie w panteonie bóstw Jana Długosza. Kronikarz w swoim wyliczeniu bóstw polskich umieścił Ładę na drugim miejscu, opisując go tymi słowami:


"Marsa nazywali Ładą. Wyobraźnia poetów uczyniła go wodzem i bogiem wojny. Modlili się do niego o zwycięstwa nad wrogami oraz o odwagę dla siebie, cześć mu oddając bardzo dzikimi obrządkami. (cyt. za: Jana Długosza Roczniki czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego, red.:J. Dąbrowski, Warszawa 1961)".

A to najbardziej pierwotny opis bóstwa. I nim się posiłkowałem.

Aleksander Brückner odrzucił autentyczność bóstwa uznając, że słowo łada jest archaizmem oznaczającym „oblubienica”, „kochanka”, „żona”, ale także „oblubieniec”, „mąż”, jako że według niego jest to rzeczownik dwurodzajowy. (czyli?- też niejasność)'

Ale, to historyk literatury z 19 go wieku.

Może tym się Pani sugerowała.




Rozumiem To tylko wiersz Nie wolno mi wnikać w osobiste wrażenia. Pani wrażliwość, należy tyko do Pani.


Pozdrawiam również.

Masz przypis. Wejdź w roczniki Jana Długosza, przekonasz się. Ja wybrałem, to źródło.
Dlaczego piszesz, ośmieszone?
Według mnie tradycje słowiańskie są częścią naszej historii- i nie należy ich ośmieszać. A to że zawierają w sobie pewien element pogaństwa, nie oznacza, że trzeba je negować.
Tak mi się wydaje, że ta negacja pewnych środowisk wynika raczej z chęci zatarcia tradycji słowiańskich i korzeni Polski. Ja się ich nie wstydzę.

A wiersz ma charakter iluzoryczny, nawiązuje tylko do tych tradycji. Nie potraktowałaś mnie chyba jako bóstwo słowiańskie, a pogańskie obyczaje, zwłaszcza względem Kobiet- są mi kompletnie obce? Co innego ich alegoria liryczna. LOL ;

Może, odpowiem tak:
Kościół chrześcijański dziś, nie ma chyba nic przeciwko obchodom tego święta. Ba, nawet wprowadzono określenie Wigilii Św. Jana. To w średniowieczu, Kościół uważał je za pogańskie. Czasy się zmieniły, Kościół jest obecnie nowoczesną instytucją.
W Noc Kupały paliło się ogniska, skakano przez nie, co miało oczyszczać oraz chronić przed wszelakim złem i nieszczęściem. Zasuszone wianki z bylicy zakładano na rogi bydłu, by ustrzec je przed chorobami i urokami czarownic. Te czarownice, to w wierzeniach Słowian także utopielice, nimfy wodne, dziwożony. Czyli wszelkie złe duchy. Czytałaś chyba ballady romantyczne, Mickiewicza i inne przekazy. Podmiot liryczny w moim wierszu, ma chronić wybrankę przed całym tym złem. To działa w tym sensie. Nie jest nekrofilem, czy zboczeńcem, nie intonuje w okultyzmie, i nie jest po złej stronie mocy. Wręcz przeciwnie, pragnie ochronić ukochaną przed fatum. A że wiersz umiejscowiłem w anturażu czasów słowiańskich- użyłem takiej charakterystyki, opisu. To tylko przenośnia podświadomości do czasów pogan. A swoją drogą czasy były takie a nie inne. Ludzie jeszcze nie znali chrześcijańskiego Boga, musieli używać jakiejś interpretacji w opisie rzeczywistości. Burze i wiatry, pioruny, nawałnice, choroby śmiertelne, agresja plemion ościennych, napady, rabunki, gwałty. Wierzono więc w siły zła, -to były wilkołaki, topielice, chochliki, etc. i w siły dobra, czyli przyjazne człowiekowi bóstwa. To nasza nie tyle mitologia ale historia. Długosz był kronikarzem chrześcijańskim, lecz przede wszystkim był kronikarzem, więc nie chciał i nie mógł pomijać faktów.
Noc Kupały - kupalnocka poświęcona jest żywiołom wody i ognia, mającym oczyszczającą moc. Wiersz, jest więc swoistym katharsis-oczyszczeniem, z wszelkich nikczemności. A podmiot liryczny (może ja?) używa słowiańskiego kodu tyko po to, by wcelować w apoteozę miłości.

Nie przypuszczałem , że punkt widzenia może być powodem do czyjejś ostentacyjnej dyskredytacji,
czy służyć jego zaszufladkowaniu? Nie znasz mnie, więc nie oceniaj.
A wolę polskie znaki, więc tak a nie inaczej. To odnośnie do anturażu vel entourage'u. I po co była ta moja szczegółowa, sumienna interpretacja skoro jedno moje zdanie i to nie stricte w temacie treści wiersza zaburzyło twoje poczucie smaku, i zmusiło do oceny mnie samego? Ciebie nie interesowała ta analiza, takie wnioski ostateczne, z mojej strony.

Jak pozdrawiam, to pozdrawiam 3ci raz?- więc chyba, bez odbioru?

Ok. Pozdr; po raz kolejny A między wierszami, nie taki ze mnie świątobliwy. Po prostu, szanuję doktrynę Kościoła Katolickiego, tak mnie wychowano, i tak chce,
choć z praktykowaniem już gorzej, i ubolewam z tego powodu. Ale, nie komplikujmy przekazu. Poprzestaniemy na tym.