Allasko,
w tym wierszu podoba mi się najbardziej to, że nie stara się być wierszem. Chłodna narracja, bez emfazy. Ani jednego zbędnego wyrazu.
Brzmi jak rozmowa kochanków pod tytułem "A teraz opowiem Ci coś o sobie, coś o czym jeszcze nikomu nie mówiłam". Te pierogi mogą być serwowane tylko na zimno. Podgrzane rozpadają się.
Pięknie napisane.

Wydaje mi się, że to dobre pisanie... Po drugim czytaniu utwierdzam się w tym przekonaniu.

Jeśli na coś miałbym zwrócić uwagę, to na ciężką torbę. Taka trudno wkręca się w szprychy.

Pozdrawiam
JL

Mi tutaj brakuje jakiejś nośniejszej metafory.
Czytam to raczej jako zapis zdarzeń. Można w zasadzie
z ostatniego dwuwersu wyczytać metaforę,
ale to dosyć oczywiste skojarzenie - ciężar doświadczeń
zderzony z "kołem fortuny".

Pozdrawiiam

Bardzo dobry wiersz, allasko, wracam do niego kolejny raz, choć wcześniej nie zostawiłam śladu. Biorę w całości.