Podoba mi się, ale - jak to adwokat diabła - trochę się przyczepię.
Na początek - przesuń wiersz w dół, żeby nie był tak blisko tytułu.


Żeby wiersz był płynny, musi zostać zachowana średniówka, Brap.
W dwóch ostatnich wersach jest inna.
Ale mały zabieg i będzie coś na kształt strofy safickiej:

- Za mi­łość gru­dnio­wą, / że późno doj­rza­ła,
po wierz­chu za słod­ka, / dla dwoj­ga zbyt mała,
i za każde (moje) / na­tręt­ne sta­ra­nie,
prze­pra­szam - ko­cha­nie -

Teraz jest 12/6/6 i 6 w ostatnim wersie.




- duby smalone - czyli bzdury.



W ostatniej zwrotce przeszedłeś na monorymy - celowo?



Dopracuj, Brap, bo wiersz zyska na melodyjności, a przy okazji pozbędziesz się aż dwóch zaimków z ostatnich wersów.
Uwierz - warto.

Miłego.