Masz powtórzenie, a że wiersz jest bardzo krótki, to czuć je podczas czytania. Pozbyłabym się drugiego "we mnie", tym bardziej, że ono wynika jakby z pierwszego

Bardzo ładny, Wiolinie. I świetny tytuł!

Urzekły mnie te ''noce ciężkie z niedokończeń''. Od razu ciśnie mi się na myśl utwór Pezeta -''Niedopowiedzenia''. Mimo, że forma jest w tych dwóch przypadkach zupełnie inna, to poruszany problem, już nie.

Bardzo źle, kiedy nie potrafimy z tą drugą osobą szczerze porozmawiać. O tym, co nas boli, trapi, co nie pozwala nam zasnąć. Pisząc ''tą osobą'' mam na myśli osobę nam najbliższą. To właśnie z nią najtrudniej jest nam współistnieć. To ona jest dla nas najważniejsza, a przez to jej słowa mogą ranić najbardziej. I to stanowi drugą niszczącą skrajność wobec ''niedokończeń''. Temat rzeka.

Ogólnie, wiersz przypadł mi do gustu ze względu na lekkość jaką w nim wyczuwam. Jestem w stanie wyobrazić sobie parę ludzi, którzy darzą się prawdziwym uczuciem. Czasem jednak coś psuje tę relację. Być może pospiech, a może egoizm? Szkoda.

Tak czy inaczej treść trafia w serducho. Przynajmniej moje

Pozdrawiam gorąco,

Czarna