nigdy już deszcz nie spadnie

w tak nierównomierny sposób

ciągle się uczę nie powstrzymywać

swobodnego krążenia skojarzeń

obracam się wolno wokół domysłów

doskwiera mi wszechobecność znaczeń

zobacz jak powoli zaczyna mam się nieistnieć

nieuchronnie we mnie dogasasz

ja zdążyłem w tobie spopieleć

zazwyczaj nie spotyka się skradających symboli

zatrzymuję się jeszcze na moment

i patrzę ale nie potrafię dostrzec