Witam

Bardzo spodobał mi się twój wiersz. ma dla mnie lekkość języka. pięknego języka, którym oddajesz tu (dla mnie ) pewną chwilę po której niczego sie nie oczekuje. jest tu pewien smutek oblepiający błotem i utrudniający dostarczenie najważniejszych słów. Mimo to nie myślę tu o sytuacji bez wyjścia a raczej dostrzegam jeden z tych dni w którym uświadamiamy sobie że najbardziej cenimy to czego nie mamy, że warto ryzykować i próbować dla potwierdzenia uczuć.
i wiem, że choćby nic się nie zdarzyło to było warto aby przeżyć tak piękną ...tragedię, na której będzie można posadzić nowe słodkie pomidory.

dla mnie to cudny kawałek

pozdrawiam serdecznie

@imre
Cieszę się z Twojego komentarza, bo generalnie spostrzeżenia są zgodne z tym, co chciałem przekazać. Jest tu smutek, ale nie wszechogarniający, bo przecież nic się takiego nie stało, jest jakieś zawieszenie między tym, co jest, a tym, co mogłoby być, jest wreszcie błoto. W końcu nie przypadkiem w Polsce w domu buty się zdejmuje, co by nie mówili spece od savoir vivre.

@adaszewski
Nawijka w sensie rap? To ciekawy punkt widzenia. Kiedyś opublikowałem tu coś, co w zamierzeniu miało mieć właśnie taką formę, widocznie ta poetyka tkwiła we mnie to tej pory.