Jest tu coś z gatunku cyber. Niepokój którym nie umiem prawidłowo nazwać kolorów. To tak jakbym nie widział tego na co patrzę - rozum oddzielał się od zmysłów.
W jakimś sensie dzisiejsze pokolenia są programowane, a programawony znaczy, że ma życie od człowieka, bez udziału boskiej iskry. Czy tak zaniknie sumienie?
Może to wszystko jest tym co można było zobaczyć w serii kreskówek Animatrix. A może zwyczajnie natura z nadgryzionego kiedyś jabłka ponownie pozwala odżyć drzewu poznania dobra i zła


Nie wiem, ale obudziłeś we mnie niepokój kreśląc wizję nowego kierunku dla człowieka. Człowieka stojącego na ruinie.

Moje przemyślenia może nie do końca o wierszu ale jakoś tak wypłynęły dzięki niemu.

Sam wiersz uważam za dobry. I tylko coś na początku czytając " ezo­te­rycz­ne ko­ry­ta­rze pełne pa­ją­ków i fan­to­mo­wych ist­nień" gryzą mi się z resztą treści. Może tylko tu uprościłbym do np "korytarze pełne fantomów"

Mimo to dziękuję i pozdrawiam