Ruch na rzecz ulżenia Chrystusowi pojawił się niechcąco i zaskoczył nawet jego twórcę Jurgena z Niskowa.

            Jurgena z braku zajęcia użytecznego dręczyło wiele dylematów natury religijnej. Dumał, dlaczego … Jakub de Molay ostatni wielki mistrz zakonu templariuszy tak zaciekle broniący wiary Boga zginął w niewyobrażalnie okropnych okolicznościach: ugotowane w oleju genitalia i spalenie na stosie. A znowu z drugiej strony święty Franciszek z Asyżu, łajdak i hulaka za życia w młodości, dostąpił tak przepysznych łask na starość: ostał się świętym pod auspicjami niebios i kościoła.

Ale najbardziej i najwięcej zastanawiał się Jurgen nad Jezusem synem Boga, który nic znacznego nie zrobił: umarł na krzyżu, bo nie miał innego wyjścia a na koniec żywota skamlał do ojca o wstawiennictwo. I nagle stał się postacią szalenie rozpoznawalną i heroiczną. Mówiąc krótko i dosadnie: kultową.

            Swoje przemyślenia Jurgen zawarł na Fejsie krótko i treściwie. I wyobraźcie sobie, że posiane ziarno rozkrzewiło się. Ludzie zaczęli czytać i przekazywać dalej. A jednocześnie domagać się konkretnych działań, bo Jezus syn Boga Wszechmogącego nagle okazał się nędzarzem i nieudacznikiem, któremu należy pomóc. Jurgen przekazał światu, że Jezus tak naprawdę był postacią nieszczęsną, którą nawet Bóg ojciec opuścił, gdy akurat potrzebował pomocy.

            Do Jurgena zaczęły napływać mejle z całego świata z zapytaniem, co dalej należy robić. Mejli przybywało a Jurgen nie miał pojęcia, o co chodzi ludziom. Milczał, ale ruch rozwijał się i żądano konkretów.

            Któregoś wieczoru Jurgen wypił dziesięć piw i wysłał do wszystkich zainteresowanych konkretnego mejla: trzeba Chrystusa zdjąć z krzyża, bo cierpi na nim bez żadnego powodu. Chodziło mu o metaforę, której sam do końca nie rozumiał otumaniony chmielem. Ale tego, co się zaczęło dziać, nie przewidziałby najbardziej zwariowany futurysta.

            Otóż użytkownicy Fejsa hasło zrozumieli dosłownie. Nawet Jurgena zdumiewały napływające informacje z całego świata. Do kościołów i domów wdzierały się grupy kuriozalnych osobników i zdzierali Jezusa z krzyża. Niszczono też obrazy, na których Chrystus wisiał na krzyżu. W ciągu niespełna miesiąca na świecie zniknął Jezus ukrzyżowany. Bo jeżeli rządził ludzkimi sercami, dlaczego musiał ciągle wisieć przybity do krzyża? I dlaczego ciągle przypominać wiernym jak marnie skończył opuszczony przez ojca Boga Wszechmocnego.

            A kiedy akcja ulżenia doli Jezusa dobiegła końca pojawił się kolejny dylemat: co dalej. I znowu atakowano Jurgena z Niskowa. Zapoczątkował ruch, więc winien go kontynuować. Nie wiedział biedak, co zaproponować żądnym akcji wiernym. Milczał i przestał otwierać listy na fejsie. Ale problem się nie rozwiązał. Tym razem wypicie dziesięciu piw w niczym nie pomogło. Przyniosło jedynie sążnistego kaca, z którym nijak nie mógł sobie poradzić Jurgen z Niskowa.

            A wierni a tak naprawdę niewierni żądali więcej i więcej. Nie wiadomo, kto wpadł na szatański pomysł, ale nagle pojawił się i rozniósł po świecie. Otóż wymyślono, że trzeba kogoś ukrzyżować, bo przecież każda walka potrzebuje bohatera i ofiary. Jako, że Jurgen zamurdzył się totalnie i nie zaproponował kolejnego genialnego rozwiązania, wybór padł na niego. Stwierdzono, że zapoczątkował Ruch, więc również winien go zakończyć.

Stał się ofiarą własnej ideologii.

            Namierzono Jurgena bardzo szybko i banda fanatyków wpadła do jego celdy umiejscowionej w bloku numer osiemnaście, w Niskowie, gdzie biedak egzystował uzależniony od mamy.

Ale fanatycy byli bezwzględni. Dopadli nieszczęśnika i wywlekli na zewnątrz. Milczał i nie mając wyjścia pogodził się z losem.

            Naprędce zmontowano krzyż i ukrzyżowano niewinnego, chociaż tak do końca nie wiadomo, bo przecież siał herezje i jedna z nich zakiełkowała i rozpleniła się niczym chwasty.

Jurgen zawsze udowadniał na Fejsie, że ukrzyżowania są fikcją, gdyż nie można przybić człowieka do krzyża i wiszący żył. To według Jurgena przeczyło fizyce Newtona. Argumentował, że po przybiciu i postawieniu krzyża, ukrzyżowany człowiek umierał spadając z niego.

            I nagle autopsyjnie stwierdził, że jest to możliwe. Wył z bólu, ale coś, co wydawało się niemożliwe stało się nagle czymś możliwym. Wisiał na krzyżu i nie umarł. Ciągle żył i cierpiał. I to jak cierpiał. Czuł przeszywający i rozdzierający ból z każdą sekundą powiększający się. Nie miał nawet, kogo prosić o pomoc. Błaganie jakiegokolwiek ojca nawet Boga zakrawało na żart turpistyczny, bo ciągle pamiętał własne hasła.

            Oprawcy stali dookoła i przyglądali się z ciekawością. Z ich twarzy wyczytał oczekiwanie, na chociaż jedno słowo. Milczeli, ale od czasu do czasu ryczeli upiornie jakby zachęcając go do zrobienia czegokolwiek.  

Należało coś przekazać potomnym. Słowa niezrozumiałe by każdy dumał, co innego. Jurgen mimo bólu rozciąganych trzonków myślał intensywnie, bo zawsze zależało mu by być rozpoznawalnym w przyszłości.

I nagle otumaniony cierpieniem i wyjącym tłumem patrzących na jego męczeństwo wyszeptał.

- Nie ma teraźniejszości. Przyszłością jest przeszłość.

            I odszedł biedak. Umarł śmiertelnik, ale idea pozostała. Idea żywiąca głupich wyznawców. Bo, że Bogi nie istnieją, Jurgen mimo heroicznego wysiłku nie udowodnił. Że istnieją, też nie orzekał jednoznacznie.

Skonał i nikt mu nie pomógł. Ani skonać, bo chciał żyć. Ani zostać, bo chciał odejść.