Bardzo ciekawy wiersz, w moim odczuciu o znaczeniu szerszym niż polityczne. Polityczne niezaangażowanie części naszego społeczeństwa, niesprzeciwianie się złu wydaje się bowiem czubkiem góry lodowej szerszego problemu nieangażowania, niedookreślania się, nieodpowiadania (za nic). To smutna - i niebezpieczna - tendencja moralnego „tumiwisizmu”, nieraz wynika z nieświadomości, z błędnego moim zdaniem przekonania, że „rzeczy naprawią się same”, nieraz - z przekonania o wszechobecnym „brudzie” polityki (a, co za tym idzie, także obywatelskich inicjatyw), podczas gdy powinno być odwrotnie: to oddolne inicjatywy powinny stanowić wyzwanie i inspirację dla zawodowych polityków, wskazywać im kierunek konkretnych ludzkich potrzeb. Odpowiedzialność w czasach populizmu nie jest rzeczą łatwą, ale - jeśli nie my, to kto?

Serdeczności