Tytuł czytam sobie - gdy zagrożenie życia już minęło ( śmierć kliniczna?). Twój wiersz jest dla mnie zrozumiały, czyta mi się bez zgrzytów, a właściwie to z jednym zgrzytem ,bo to taka oczywista sprzeczność: nie ma przecież wklęsłych pagórków, ale wiem, co chciałaś przez to powiedzieć: nie ma rzeczy niemożliwych, więc dla większej przejrzystości "wklęsłe pagórki" dałabym kursywą. Ale nic nie narzucam.

W pierwszym zdaniu ujednoliciłabym czasy, albo:

"dzień zacisnął się w szczelinie, na wpół do otwartej przestrzeni, gdzie promieniała jeszcze jasność".

albo:

"dzień zaciska się w szczelinie, na wpół do otwartej przestrzeni, gdzie promienieje jeszcze jasność".


Całość, w formie i treści, podoba mi się, bardzo.

Pozdrawiam serdecznie.