Zawsze się zastrzegam się, że nie lubię tłumaczyć swoich tekstów,
ale co zrobić.

Wodniczko,
zmieniłaś mi płeć podmiotu.
Ale niech tam …

żeby uciąć „spekulacje”;

inspiracją do napisania tego tekstu w 2008 roku była scenka często powtarzająca się podczas
jesiennego pobytu w Borach Tucholskich, gmina Śliwice;
Rysiek – zapalony grzybiarz — rano, gdy wszyscy jeszcze spali (oprócz żony Wiesi)
zabierał kosz i jakąś tam kanapkę, i … między drzewa. Gdy wychodził, ona odchylała drzwi wiejskiej chaty z werandą (przedsionek/przybudówka) i patrzyła na znikającego w porannej mgle „swojego grzybiarza”. Nieraz, niezbyt głośno — żeby domowników nie zbudzić — zawołała:
- Tylko za późno nie wracaj.
Ta miniatura doczekała się kilku interpretacji, dlatego nie mogę w niej nic – ani krzty — zmienić,
a tym bardziej wymienić Ryśka na Wiesię (Wiesia nie mogła chodzić na grzyby z powodu niepełnosprawności).

Dziękuję.