Brak przecinka oraz spacji.

Jak napisał Eber, ma to zadatki na wiersz biały. I nawet powiedziałbym więcej: taka, hm (brakuje mi słowa) "forma" wiersza pasuje trochę na rap. Szczególnie dwie ostatnie strofy.


Nie rozumiem tego zakończenia. Przecież w tej strofie piszesz o tym właśnie, że jesteś w czarnej otchłani. To co ma do tego nowy dzień? I do tego piękny sen?

A treściowo daje to radę, na początku jesteśmy w środku snu, następnie przechodzimy do obudzenia… i właśnie tu nie rozumiem: jeżeli na początku bylibyśmy w środku snu, to przecież, wnioskując z poprzednich wierszy, to właśnie dzień jest czarny, a nie sen. Twoje sny, jak napisałaś tu zresztą, są w rzeczy samej piękne. A tutaj jakbyś pisała coś odwrotnego. Po obudzeniu (nowy dzień) – koniec koszmaru. W zasadzie to właśnie zwrotu "piękny dzień" nie rozumiem i burzy mi on koncepcję.

Pozdrawiam Cię.

Ciekawa koncepcja – takiego snu bez końca, czy też: snu powracającego. Nie wiem, czy umiesz/lubisz tak pisać, ale dobrym rozwiązaniem w moim odczuciu byłoby podciągnięcie tego tematu w innych wierszach – jeżeli oczywiście ma on u Ciebie tak duże znaczenie. Bo jeśli nie, to nic na siłę.

---

PS. Choć chyba w sumie już masz to napisane. Tylko tutaj wyłania się ta koncepcja wyraźniej niż w poprzednich utworach.