dzieci szlamem pokryte, cale spocone

i nie skalane, być może tylko trochę

złem. nie czas było się złościć, ruki

na wierch, rozdartych ud nie dało

się z sobą złączyć choć łąki były

takie że sen. radosne, zielone, zupełnie

jak nadzieja zrodzona w tamten

czas. że kiedyś, że się zmieni ziemia

i choć  nie będzie nas,

waśni też nie będzie, ani gwałconych praw:

kobiety do dziś  wznoszą w górę ręce

w prośbach o lepszy świat.