utożsamiłam się z głosem Iben*

który na chwilę we mnie zamieszkał

odezwały się odległe głosy

Iben puka Iben chce mnie otworzyć

miała telefon

ja kawałek kartki

z telefonu też kiedyś skorzystałam

dzwoniąc na niebieską linię

usłyszałam szyderczy śmiech – niech pani nie żartuje

widziałam podobne do Iben słabe kobiety

w 2011 roku zaprowadziłam czteroletniego syna do piwnicy

w kącie - czarny worek

- tu są szczątki pisarki którą zabił mąż! - odezwał się głos

pisałam biogramy myśląc że nie żyję

wokół były czarne twarze w których się przeglądałam

miałam wizje: w piwnicy zobaczyłam też kobietę

pochylała się nad kranem piła wodę

to Amy Winehouse Amy i pragnienie

- uwolni ją mężczyzna w czarnym płaszczu! – krzyczał głos

Amy była niczym nasionko na liściu łopianu

chwasty rozprzestrzeniły się

dobry film nakręci później Asif Kapadia

tam poznam ojca Amy – niedobry wzorzec

w domu płonęły znicze

dużo prałam

- trzeba wszystkich umyć wszystkich wyprać

przed zagazowaniem i spaleniem - wołał płaczliwy głos

a może kiedyś to ja zabijałam?

z źle zamontowanym judaszem zabijałam siebie 

dziś pozostają puste konfesjonały

i głosy w pamięci:

pan ma minę jakby siedział na kiju!

mój mąż jest przestępcą! mój mąż jest przestępcą!

co cię to obchodzi?! w ogóle co ja cię obchodzę?!

idź daj mu wszystko co masz!

synku a teraz na śniegu narysujemy uśmieszek

pan nie słyszy?

pani jest tłumaczką?

to niech pani wytłumaczy że

jestem dziennikarką

uprawiam synkretyzm rodzajowy

to tylko głos

głos

głos

głos

*Iben – kobieta właściwie jej głos z filmu „Winni”