A kiedy najdą mnie i zmiażdżą już drgawki,
zatańczmy. Jakbyśmy spotkali się pierwszy raz
i to całe porozumienie, które gości w tęczówkach
mogło oznaczać na zawsze.
Bo tak jest - bo tak być powinno i jeśli tylko
ktoś spróbuje mi to zabrać - zamarznę. 
Gdzieś pośrodku niczego odnajdę drzewa i zakopię pod nimi
atramentowe oko. Pod każdym - tak na wszelki wypadek. 

A kiedy przejdziemy już każdą możliwość,
włosy pokryje nam mgła i stokrotki,
zaśnijmy tym tańcem, gdzie kroki odbijają się wszystkim muśnięciem. 
Jak te bajki, co chciałbym opowiadać dzieciakom,
jak echa ich śmiechu, kiedy tylko na nie patrzę i myślę
że byłoby fajnie poopowiadać ci o tym. 
Bo jesteś w tym najbardziej, jak tylko się da. 

A jeśli nawet znudzisz się mną,
zgubisz jak but, czy ukryjesz za zakamarkiem.
Wiedz tylko, że jestem. 

Tak po prostu.