Znów to zrobiłem, nie mogłem inaczej -
kolejne miejsce na zdobycznej półce.
Serce i chustę ukradłem cichaczem,
gdy się kochałem z tobą w leśnej ściółce.

Na nic błagania, prośby i lamenty,
jesteś kolejną, nie jedyną damą.
Bez zobowiązań, bez świętej przysięgi -
pewnie z następną znów zrobię to samo.

Krwawe rozdarcie pod żebrami kwitnie,
łzy rzeźbią smutek na tak cudnej twarzy.
Lecz ja do ślubu nigdy nie przywyknę,
wszak o ożenkach wolny ptak nie marzy.

Wybacz, przepiękna, lecz tuż za maliną,
kolejna zdobycz cudnie puszcza oczko.
Choć od trofeów półka się ugina,
moje pragnienia na laurach nie spoczną.