Twój wiersz wydaje mi się taki hmm... bardzo życiowy. To oczywiście za nim przemawia. Mogę bez problemu wczuć się w osobę mówiącą. Rozumiem, co chce powiedzieć, przekazać. Dzisiejsze życie to często relacje na odległość, to wirtualne uczucia, to brak stabilizacji. Trudne to na dłuższą metę. Myślę, że mimo specyficznych, nazwijmy to, czasów warto jednak dążyć do jak największej realnej bliskości.

- ten wers podoba mi się chyba najbardziej jak i końcówka


Co do zastrzeżeń, to w niektórych miejscach są zbyt długie odstępy, jakby niepotrzebnie wydłużone spacje? oraz wielokropki - są moim zdaniem również zbędne. Bez nich tekst świetnie sobie poradzi, myślę.

Pozdrawiam serdecznie,

Czarna

Dziękuję za komentarze. Z technicznej strony faktycznie te wielokropki wydają mi sie niepotrzebne. Odstępy na końcu są po to, żeby troszkę zaskoczyć czytającego finałem więc chyba je raczej zostawię.
Kiedyś w czasie rozłąki pisano do siebie listy. Teraz w dobie smartfonów i internetu komunikacja jest łatwa jak nigdy ale rozłąka boli dokładnie tak samo jak kiedyś.

Szkoda, że elektronika wchodzi na salony poezji, ale co zrobić, takie czasy, prawie całość ładna, ale oczywiście rozumiem przesłanie z tym telefonem, tak czy inaczej czytało się gładko, więc jest OK.